COLUMN / Voetballoze zaterdag.
De wedstrijd tegen Old Forward/BEW VR1 is afgelast. Te weinig speelsters, vanwege blessures en werk. Daarnaast gaan er verhalen rond dat sinds Staphorst hot item was in het nieuws, mensen terughoudend zijn om deze kant op te komen, ook buiten voetbal om. Tja, je kan er van alles van vinden, maar volgens mij is het afgelopen half jaar wel duidelijk geworden dat die hele corona-discussie ons weinig oplevert, behalve een hoop frustraties en nog meer onduidelijkheid. Waar in februari het nog een ver-van-mijn-bed-show leek, is het al snel dichtbij gekomen. Speelsters die even niet mogen trainen, omdat ze getest moeten worden. Teamgenoten die werkzaam zijn in de zorg en daarom liever niet in een veel te volle kleedkamer zich willen omkleden. Wedstrijden die worden afgezegd omdat corona in teams heerst en ga zo nog maar even door.
En áls je dan alsnog mag spelen, dan zonder publiek. Voor de senioren minder erg, maar voor de kaboutertjes en de jeugdteams waar papa en mama nu niet meer mogen kijken is het toch wel erg sneu. En dan het belangrijkste, niet alleen voor de zogenoemde bierteams of kelderklasseniveaus, maar eigenlijk voor elk team: de derde helft. De helft waarin de één tot het gaatje gaat en van voor niet meer weet dat hij van achter nog leeft. De ander is aan het netwerken met wat sponsoren en maakt goede deals; “ik bel je maandag even!”. Urenlange gesprekken over de meest onbelangrijke onderwerpen, maar bovenal; het proosten op het einde van de week. De mooie voetbalzaterdag. Het verdriet wegdrinken van de nederlaag. Je excuus aanbieden omdat je in het veld iets onaardigs hebt gezegd. Dat biertje in de derde helft sluit het goed af. En met een beetje geluk eindig je weer bij de Dissel of Spoorzicht, waar Jan en Jarno dan hun best doen om aan die verrekte maatregelen te voldoen, waarvan iedereen eigenlijk weet dat het er niet gezelliger op wordt, maar hoe blij we zijn dat het toch nog kan.
Blijven kijken naar de dingen die nog kunnen en die mogelijk zijn geworden door dit stomme virus is toch wel echt belangrijk. Afgelopen dinsdag bijvoorbeeld, als je ziet hoe de techniek van VV Staphorst TV zich in korte tijd heeft ontwikkeld. Vanaf de bank kijkend naar de mooie doelpunten van Mike, het commentaar van Jan-Willem Krale en in de rust het Rad van Fortuin door de supportersclub, toch mooi dat het zo kan. Na afloop heel Instagram, Twitter en Facebook vol met foto’s dat we weer PEC Zwolle zullen treffen, net als twee jaar geleden. Is die 12e man dan toch aanwezig, zij het virtueel.
Vandaag dus weer een voetballoze dag. Ons eerste vrouwenteam aanmoedigen kan nu ook niet. Dan gaan er appjes rond, van de nood een deugd maken: “zin om naar de stad te gaan?”. Dus vanmiddag ploffen wij op het terras, met een biertje, onze eigen derde helft te vieren met een live stream van zowel vrouwen 1 als heren 1. En dan proosten we, hopen dat we snel weer gezellig in die kantine of langs de lijn mogen staan. Want ja, voetbal zonder publiek en voetbal zonder derde helft is toch eigenlijk ook geen zak aan.
