Cookie beleid v.v. Staphorst

De website van v.v. Staphorst is in technisch beheer van VoetbalAssist en gebruikt cookies. Hieronder de cookies waar we je toestemming voor nodig hebben. Lees ons cookiebeleid voor meer informatie.

Functionele cookies

Voor een goede werking van de website worden deze cookies altijd geplaatst.

Analytische cookies

Google analytics Toestaan Niet toestaan

Marketing cookies

Facebook Toestaan Niet toestaan

Sponsoren

Zeerobben 2 - Staphorst 3

Zeerobben 2

4 - 0

Staphorst 3

... (schot)
20'
... (intikker)
50'
... (schot)
65'
... (intikker)
82'

Competitie

Mannen zaterdag, 3, 1e klasse B

Datum

11 februari 2017 14:30

Scheidsrechter

Wassenaar, H.P.

Accommodatie

Onbekend

Mocht u het idee hebben dat Staphorst 3 sinds 18 november anno 2016 op non-actief is gesteld: dit is niet het geval. Wat wel het geval is, is dat onze prestaties klaarblijkelijk met geen pen te beschrijven vielen. Wilt u een actueel overzicht, bekijkt u gerust onze stand via voetbal.nl.

Het winterweer van de afgelopen week zorgde ervoor dat de B-categorie er in z'n totaliteit al uitgegooid was door ‘s lands grootste bobovereniging, en dat het gros van de overige wedstrijden door de locale consuls ook vakkundig geschrapt werden. 
Geluksvogels houd je echter altijd, en dus togen we vandaag met 2 busjes (familie Visscher/Aluvo, meer dan bedankt voor deze geste) naar Harlingen. Constructieve gesprekken voerden de boventoon, en dat is altijd een goed teken, betrokkenheid en bevlogenheid is doorgaans de aanleiding voor dergelijke gesprekken. Ad-interim leider Robbie plopte er iets voorbij de Tjonger een dorpje af en een bijzondere zaterdag was geboren. Aangekomen op de parkeerplaats van de Zeerobben werden de stramme beentjes wat los geschud richting de kantine, om gauw weer de warmte op te zoeken. Warmte werd er zeker gevonden, in de vorm van een gehaktbal. Uitstekende bal, wat ons betreft de enige die er lekker in ging. 
Dan het voetballende gedeelte. Coach Tossie beloonde Eric met een basisplaats na een uitstekend optreden afgelopen week bij de indoor-survival. Meer dan terecht, uiteraard, net als de rest van de opstelling die uiterst vakkundig een 3-1 voorsprong weg wisten te geven tegen een matig Ruinerwold. Vol vertrouwen gingen we, onder aanvoering van coach Robbie (2e vermelding, krijg nu een biertje van je), de strijd aan met een tegenstander die we thuis met 6-0 aan de kant hadden geschoven.

Alle gekheid op een stokje. De voorbereiding was losjes en niet echt slap te noemen. De temperatuur was erg vervelend, voornamelijk door de wind. Ingrediënten echter waar de tegenstander evengoed last van heeft. Vanaf minuut 1 bleek echter dat wij ons meer dan de tegenstander lieten beïnvloeden door het weer. Tenminste, dat hoop ik. In de eerste helft overheersten de gevoelens van slapheid, gelatenheid en gebrek aan initiatief, zonder dat een versterkte tegenstander (handjevol spelers van het eerste,dankzij een afgelaste wedstrijd) kansen wist te creëeren. Dat lukte onszelf echter net zomin, waardoor de wedstrijd op een brilstand als ruststand af leek te stevenen. Vlak voor rust mocht een aanvaller van Zeerobben echter vogelvrij oprukken om met een gelukkige trap, de bal via een voet van ons on het net zag belanden. Een nogal zuur geval hou je over aan zo'n eerste helft. Na de eerste vijfenveertig minuten kregen we de kans om elkaar goed in de ogen te kijken in de ietwat klein uitgevallen kleedkamer. Na wat suggestieve opmerkingen in de 20 minuten die ons geboden werden door de leidsman, bleek al snel dat er de tweede helft niet veel zou veranderen. 
Voetbal is een spel. Een spel dat je speelt omdat je er van houdt. En iets dat je leuk vindt, daar stop je al je energie in. 
Maar de tweede helft was koud onderweg, of onze wanprestatie begon meer vorm te krijgen, dankzij een tweede goal voor de Harlingers. Ondergetekende nam, volledig in teambelang, de vlag over en een derde hoofdstuk was in de maak. Na meer dan terecht een anderhalve-meter-buitenspelsituatie te hebben afgvlagd, werd onze grens op belachelijke wijze genegeerd door de zwak fluitende scheidsrechter, die zo z'n stempel drukte en een onrechtmatige definitieve beslissing toestond. Zo, m'n persoonlijke grieven om weer geuit. We kregen nog een aantal mogelijkheden tegen, maar ook legio kansen mee. 1 verschil, Zeerobben benutte er nog één, wij hielpen ze treurig om zeep. 4-0 eindstand en een hoofd vol vragen. Of gewoon verbazing. Volgende week kans op revanche, thuis tegen Flevo Boys. 1 ding is zeker: als we dezelfde werkethiek aan de dag leggen als vandaag, duikt deze jongen liever direct de kantine in. De term strijders moet in ere hersteld worden, kop d’r veur!

Delen