KLIK HIER VOOR HET FOTO ALBUM
Jeugdkamp is een aaneenschakeling van zekerheden. Het nodige c.q. wenselijke voorbereidende werk was vóór woensdagmorgen reeds gereed, waardoor het voor de begeleiding op woensdagmorgen een kwestie was van inpakken en koffie drinken. Veel koffie. Het afreizen naar Lemele kon beginnen. Zo’n heenreis verloopt elk jaar hetzelfde: we rijden keurig in colonne het sportpark af, om aan het einde van de Parallelweg tot de ontdekking te komen dat de colonne zich opgesplitst heeft. Op een gevalletje wagenziekte na verliep het tripje verder zonder noemenswaardige highlights. Na het inkwartieren en opmaken van de bedden (dit varieert van het keurig uitrollen van de slaapzak tot het rigoureus dumpen van de hele mikmak) kon iedereen het zelf meegebrachte broodje eten (uiteraard had een enkeling dit vergeten). Na het moment stilte (‘eem achter de pette’) en het inleveren van de telefoons (keurig meegenomen zoals op het briefje aangegeven), wandelden we naar het sportpark dat slechts enkele honderden meters verderop ligt, wat één van de dikke pluspunten is aan deze accommodatie. Het individuele 4 tegen 4-toernooi (voor uitleg, vraag uw oplettende spruit maar even) werd gewonnen door Max Compagner.
Aansluitend werd de jaarlijkse penaltybokaal gehouden, winnaar van dit dikke event: Rowin van Veen. Aangezien de wisselbeker voor de penaltybokaal voor de zoveelste keer niet echt een wisselbeker bleek te zijn (wordt nooit ingeleverd), kreeg hij vrijdagmiddag een bokaal overhandigd welke hij mag houden. Enig smetje op de middag was een struikelpartij waarbij Jesse Barelds zijn pols brak. Terwijl de rest ging douchen en zachtjes aan terugging naar de boerderij, zaten Jesse en Wilfred gezamenlijk in het ziekenhuis.
Waar het sportieve geweld op het voetbalveld doorging, werd er in de boerderij hard gewerkt om het avondeten klaar te maken: pannenkoeken. Om en nabij de vierhonderd plakken opgewarmd deeg werden klaargemaakt. Het bleek net aan voldoende voor een kudde hongerige tieners.
De avondactiviteit is traditiegetrouw de bingo. Eerlijk is eerlijk: de animo is weleens minder geweest.
Vol overgave werden er 4 bloedstollende ronden gespeeld, met als doel het winnen van spectaculaire prijzen. De presentatie van de bingo was in handen van een speciale gast uit Amersfoort. Waarom Amersfoort? Geen idee, maar je verzint als begeleiding wat onzin in drie dagen tijd.
Donderdag 20 oktober
Een jaartje ouder worden: voor de één een reden tot groot feest, voor de ander een moment waarop hij of zij wordt geconfronteerd met de ongemakken van het ouder worden. Die laatste vlieger ging op voor Ivan Boldewijn. Hoe stemmig het ‘lang zal ‘ie leven’ ook voor hem werd gezongen, het onderbreken van zijn nachtrust om 12 uur kon ‘ie niet echt waarderen.
Het onderbreken van de nachtrust was voor een aantal uiteraard niet aan de orde: als je niet slaapt, wordt de nachtrust ook niet onderbroken. Door een klein gedeelte van deze harde kern werd de nachtrust omgezet in een soort van ‘ontbijtrust’. Waarom een bord lekkerder ligt dan een kussen is voor mij een raadsel, maar het is wat het is.
De ochtendtraining werd op maat gemaakt, en al gauw bleek dat grote denkers veelal ’s nachts de beste ideeën kregen. Wat overigens niet automatisch inhoudt dat alle nachtelijke ideeën goed zijn.
Het fanatisme van de kinderen verdient een oprecht compliment. Er werd bijzonder goed getraind, dat is vaak op de donderdagmorgen iets minder dan dat het dit jaar was. Na het douchen en schoonmaken van de kleedkamers werd het middageten verorberd en kon er voorzichtig toegewerkt worden naar de middagactiviteit: Het Jachtseizoen. Nadat de ‘boomers’ onder ons de app ook eindelijk hadden geïnstalleerd op de telefoon, werd er op en neer gependeld naar de Lemelerberg om de boeven en de jagers af te zetten. Het werd een middagje rennen in de regen, een mooi meetmoment om te zien of iedereen de meegebrachte garderobe een beetje voor elkaar had. Het antwoord laat zich raden.. De techniek liet een enkeling in de steek, waardoor het spel niet helemaal verliep zoals het zou moeten verlopen, maar dat mocht de pret niet drukken. Bij terugkomst werden de schoenen keurig gesorteerd uitgetrapt in de hal van de boerderij. Gerecht van de dag: macaroni.
Voor alle fijnproevers onder ons waren de witte pasta, saus en groenten gescheiden gehouden, waardoor iedereen zijn of haar eigen op maat samengestelde maaltijd kon opscheppen.
Het uitdelen van corvee was als altijd een makkie, en met de nodige helpende handjes was de feestzaal in een wip weer schoon en geprepareerd als vertrekhal voor de dropping. De boer die we hadden weten te charteren had de huifkar keurig afgeplakt en bracht de kinderen veilig naar ons eigen Checkpoint Charlie. Op twee verschillende punten werden onze ongekroonde koningen van de navigatie uitgezet om zelfstandig (met begeleiders uiteraard) de weg terug te vinden. Het lezen van de ANWB-paddenstoelen blijkt jaarlijks lastiger dan het op het eerste oog zou moeten zijn. Zo kon het gebeuren dat 8 kilometer wandelen werd omgezet in een veldtocht van plusminus 20 kilometer, startend om half negen, eindigend rond de klok van 2 ’s nachts.
Over een nachtje doorhalen werd niet eens meer gesproken, laat staan dat er sprake van was dat onze aanstormende talenten Klaas Vaak konden weerstaan.
Vrijdag 21 oktober
Het kostte wat moeite om de oogjes te openen, maar toen dat eenmaal gelukt was werden de ontbijtbordjes niet meer als kussen gebruikt en zaten de meeste pupillen redelijk geordend aan tafel.
Doordat het volume de afgelopen dagen zeker 50% gedaald was dankzij de hese stemmetjes en doordat men zich in stilte voorbereidde op de training van vrijdagmorgen, ervaarden we voor het eerst in bijna 48 uur een serene rust.
Op het trainingsveld werd de jeugd ontvangen door hoofdtrainer Karlo Meppelink, Leon Mulder en de Staphorster jongens van het eerste elftal: Jasper Huizing, Youri Mijnheer en Max de Vos. De training verliep voorspoedig en wederom werd er fanatiek meegetraind. Onderwijl werd de boerderij gereinigd. Elk jaar is het weer bewonderenswaardig wat voor rotzooi een mens kan maken. Het is voor de ouders te hopen dat de kinderen hun eigen slaapkamer beter georganiseerd hebben. Na het puinruimen en het trainen werden Karlo Meppelink en de aanwezige spelers bedankt voor het verzorgen van de training. In samenwerking met de rijdende ouders werden de kinderen, tassen en overige materialen naar sportpark ‘Het Noorderslag’ getransporteerd. Hier werd een topsportmaaltijd geserveerd, bestaande uit gesneden aardappels en vleesproducten met E-nummers en werden de prijzen uitgereikt.
Vooraf was het afwachten hoe de verhoudingen in de groep zouden zijn, omdat er ook wat oudere jeugd mee zou gaan. Terugkijkend hebben we als begeleiding inmiddels al geconcludeerd dat de sfeer bijzonder goed was. Pestgedrag of andere vervelende dingen hebben we niet kunnen bespeuren, de inzet tijdens de spellen was fantastisch en het klagen was prima te behappen.
Kinderen bedankt voor jullie inzet, ouders bedankt voor het rijden, de dames die de topsportmaaltijd op de vrijdagmiddag bereid hebben ook bedankt, de lopers van de donderdagmiddag -en avond ook bedankt en last but not least willen we graag de Olde Skoele bedanken voor het beschikbaar stellen van de bakwagen.
