Na 2 voorrondes voor de “grote” beker in en tegen de amateurs van BVV den Bosch en vv UNA uit
Veldhoven ging het papiertje met “vv Staphorst” erop in het balletje voor de loting van de eerste
ronde KNVB beker 2017-2018. Staphorst lootte gelukkig eens thuis, na de finale van de districtsbeker
tegen aartsrivaal SC Genemuiden en de zojuist genoemde potjes in Noord Brabant ook wel eens
lekker. Bij Fox Sports toonde voorzitter en échte clubman Benny Miggels zich zeer gelukkig met deze
loting, de tegenstander was er een om serieus te nemen maar tegelijkertijd wist Benny ook hoe sterk
zijn geelblauwen thuis kunnen zijn in een avondwedstrijd op het Noorderslag. De tegenstander?
Tweede divisionist Koninklijke HFC uit Haarlem. De oudste voetbalclub van Nederland.
Ik las een verslag wat ik volgens onze verslagschrijver Johan Post met een korreltje zout moest
nemen. Desondanks kreeg ik toch het idee dat we tegen hockeyvolk moesten voetballen. De
keuninklijke HFC zeg maarrr (met rollende R). Wat een balletjes… Nu is dat makkelijk zeggen voor een
boer uit het oosten, want van hieruit is alles buiten de gemeentegrenzen deftig en spreken mensen
elkaar met u aan, ook al zijn ze geen dominee, dokter of burgemeester. Echt raar!
De sfeerbeheerders, een officieus gezelschap met veel ideeën binnen onze club, vonden het wel
weer tijd voor een echte sfeeractie. En die kwam er! Ons spandoek van de finale tegen Genemuiden,
het tapijtdorp om de hoek, lag nog mottenvrij te wachten op ereherstel. Omdat het doek toch onder
de tribune lag, en het doek maar liefst 30 meter lang en 5 meter hoog is besloten we dat het bij
opkomst maar voor de tribune neergezet moest worden. Misschien vervelend voor de mensen op de
tribune maar voor het eerste officiële fluitsignaal zou het doek toch weg moeten. Sorry mensen op
de tribune, maar in de grotere stadions waar dan ook ter wereld gebeurt het ook. Eigenlijk
interesseerde het ons even geen bal. Feit: je was er bij en je zult het vast nooit meer vergeten, en
dieopkomst van de spelers is vrijwel elke week toch hetzelfde.
De wedstrijd dan… tja.. als je van een ploeg als deze wilt winnen moet je achterin foutloos blijven en
voorin meedogenloos zijn als het moment zich voordoet. De eerste helft was dat in de achterste linie
het geval, keeper Oosterhof moest zich wel een paar keer flink inspannen voor een lastige bal maar
hij stond er toch, dus dat scheelde weer. De voorhoede miste een paar kansjes en daardoor was het
tegen half 9 tijd voor een balletje in de kantine en viel er een brilstand te noteren.
Ik heb zelf weinig verstand van tactiek en techniek maar vreesde al (kenbaar gemaakt tussen de
tarwesmoothie en de daaropvolgende pretcilinder in) dat de mannen met hun vraagtekens op hun
blanco tricot (klinkt wel lekker chique toch?) wel eens anders uit de startblokken zouden kunnen
komen in het tweede bedrijf. Dat bleek bewaarheid. HFC-er Kevin Sterling scoorde de 0-1 en het was
zowaar muisstil op het Noorderslag. Gelukkig werd het al heel snel 1-1 door een leep balletje van een
speler met een vraagteken over de eigen keeper. Zucht… we hebben nog kans! Daarna werd even
heel pijnlijk duidelijk waarom de westerlingen 2 klassen hoger spelen. Een geweldige counter met
een dito goal deed ons de moed in de schoenen/klompen zakken. Tel daarbij op: scheidsrechter Luca
Cantineau floot nogal twijfelachtig en hij ging mee in de toneelvoorstelling van de Keuninklijken van
trainer Ted Verdonkschot. Slecht voor het vertrouwen maar het was even niet anders.
Wij houden niet van toneel, mouwen opstropen en hard werken is de echter boerenmentaliteit. De
bal werd veelvuldig naar de voorwaartsen van Staphorst gebracht maar voor het tot een doelpunt
van ons leidde, scoorde ex-prof Tamerus de 1-3. In plaats van de koppies laten zakken, ging het
gaspedaal bij Staphorst nog iets verder naar beneden en de hardwerkende sterkhouder en captain
Rob Mijnheer scoorde de 2-3! We dachten weer terug aan de landelijke bekerfinale van bijna
anderhalf jaar geleden op “ons” veld tegen Noordwijk. Daar scoorden we vlak voor de reguliere 90
minuten de 3-3 en lieten we die andere westerlingen met 6-3 achter ons na de verlenging. De sfeer
deze avond werd met de minuut grimmiger en wat de witzwarten ook deden, scheidsrechter
Cantineau keurde het bijna allemaal goed.
Na 94 minuten werd er reeds afgefloten, en dat na een flink aantal wissels en ongeveer 10 gevalletjes
van virtuele kramp bij HFC. Men was overigens nog wel fit genoeg voor een beetje provocatie na
afloop maar goed, daar heb je geen bal aan. De elite won het deze keer, en ze hebben geluk gehad
met hun 12 e man binnen de lijnen. Ze mochten de volgende avond in Putten weer het balletje in en
hebben geloot tegen een andere tweede divisionist: de blauwen uit Veenendaal. Hopelijk geen
toneelspelende maar hard werkende voetballers daar en een neutrale leidsman die naderhand een
lekker balletje heeft verdiend voor zijn goede beslissingen.
Voor Staphorst rest nu de competitie, en binnenkort weer de districtsbeker, het balletje rolt gelukkig
weer na een veel te lange zomerstop!
