Klik hier voor de foto's.
Woensdag 15-10-2014
U raadt het al: we gaan op jeugdkamp! 54 jongens en meisjes uit de D-pupillen staan ’s ochtends vol energie te trappelen om er drie dagen vol tegenaan te gaan. De eerste druktemakers stonden er al ruim een uur van tevoren, voor ons in ieder geval een teken dat ze er zin in hebben. Met 2 volgeladen karren vol etenswaren en trainingsmaterialen, èn met de nodige bereidwillige ouders in auto’s reden we rustig in de richting van het rustieke Lemele. Zonder grote problemen (enige punt van aandacht is het kolonne-rijden dat door enkelen werd genegeerd) arriveerden we bij Erve Aaftink, waar we sinds een jaar of 5 te gast zijn. Mocht u twijfelen aan de geschiktheid van de locatie, of gewoon nieuwsgierig zijn, zoek deze fantastische kampeerboerderij dan maar eens op!
Het kwartier maken verliep zoals altijd met veel herrie en het nodige gedrang, maar dankzij de strakke organisatie werd dit varkentje gewassen en zaten onze wandelende lijkjes in spé (slaapgebrek) keurig ingedeeld in de nodige ‘slaap’verblijven.
Het voetbalinhoudelijke deel van de 3-daagse programmering werd na een broodmaaltijd afgetrapt met het traditionele 4 tegen 4 toernooi. Anders dan anders kon je als individu punten scoren en op die manier de winnaar worden van dit prestigieuze toernooi. Onder een heerlijke herfstlucht werd er fanatiek en soms iets minder fanatiek gestreden om de winst. Na een pauze met fruit en drinken, en een aantal belachelijk hoge uitslagen, mocht Calvin Hokse zich de apetrotse winnaar noemen. Dit deed ie overigens niet, zij het dat dat waarschijnlijk komt omdat de uitslag vrijdag pas bekend gemaakt werd.
Na het 4 tegen 4 toernooi volgede een penaltybokaal. Om iedereen een goede kans te geven om de penalty te benutten werd veteraan Frank de Weerd van stal gehaald om tussen het aluminium plaats te nemen. Na een kleine 150x het gekraak van die ouwe botten gehoord te hebben, rolde Thomas Diepenmaat over de bal als winnaar.
Gedoucht en wel wandelden we rustig terug naar de boerderij, waar de avond werd begroet met een tweetal kleine ongelukjes door een kleine overdaad aan energie en enthousiasme. Nadat beide mannen weer strijdvaardig waren, kroop de klok steeds dichter naar 8 uur. Op het programma stond de bonte avond, waar enkelen zich goed op hadden voorbereid. We zagen dansjes van de dames, goochelarij en vooral een aantal uitstekend geïmproviseerde liedjes waarvan de tekst niet helemaal lekker liep, maar de motor/wc-act van Erben zorgde voor verreweg de meeste hilariteit. Bij deze: super gedaan Erben! Ook een blijk van waardering bij deze voor z’n gewillige en onwetende slachtoffers..
Donderdag 16-10-2014
Of beter gezegd: de verlenging van woensdag 15-10-2014. Het creëeren van de wandelende lijkjes in spé heeft duidelijke vormen aangenomen. Inderdaad, een groot aantal heeft daadwerkelijk geen minuut geslapen en loopt dan ook niet bepaald appeltjefris rond te zoeken naar trainingsspullen en ontbijttafel. Nou is voetbalkamp geen militaire strafexpeditie, maar ’s avonds groot, ’s ochtends groot gaat wel degelijk op. Na het eten maakten we de inmiddels bekende wandeling naar het sportpark van Lemele. Vanochtend stond er een training op het programma, uitgedokterd door Björn, Niels en Ruben. De frisse buitenlucht doet wonderen, waardoor de jeugd verrassend weinig moeite had met overeind blijven. Bij sommige spelers en speelsters was hiermee ook alles wel zo’n beetje gezegd, maar de ervaring heeft ondertussen wel geleerd dat dat vooral grappig en niet bepaald storend is. Ondertussen kan de begeleiding haar ei kwijt in het opzetten van het zeskamp dat voor een actieve middagvulling zorgt, het voorzien in een hapje fruit en drinken en het proberen aan te sporen van onze slaapwandelaars.
Na deze ochtendsessie en de broodnodige broodmaaltijd, kon iedereen in zijn of haar korte broek en t-shirt aantreden voor het zeskamp. Nadat de teams waren ingedeeld en het startsein gegeven was, volgde er bijna 2 uur aan 6 leuke activiteiten, waarbij het team van Hendri Bloemert zich praktisch onverslaanbaar toonde. Kampioen wordt je niet tegen de groten, maar tegen de kleintjes en dus leed dit team een onontkoombare nederlaag tegen de manschappen van ondergetekende. Na het zeskamp stonden er een tweetal opblaasbanen klaar met water, waar iedereen zich nog even kon uitleven. De stormbaan werd met behulp van de spierkracht van de begeleiding uiteindelijk door iedereen bedwongen. Een enkeling hield het hierna voor gezien en vluchtte richting de douchegelegenheid op het sportpark. Voor de iets dappere mannen (sorry dames, jullie stonden al onder de waterattractie op het sportpark) was er ook nog de buikschuifbaan, compleet met een lekker stukje zeep. Na ongeveer een 30 paar prikkerige ogen en een hoop gebrul, konden de laatste varkentjes ook de douche opzoeken.
’s Avonds stond de macaroni klaar van Jan en Jan, die gelukkig stukken beter werd gepruimd dan de nasi een dag hiervoor (als je honger hebt wordt ook de jeugd gelukkig iets minder kieskeurig;)) Na een dubbele opschepronde voor de meeste sporters werd er nog even een klein feestje gevierd, waarna de warme kleren aangetrokken konden worden voor de dropping. Verhalen over een spooktocht werden door ons naar het rijk der fabelen verwezen en dit zorgde voor iets meer vertrouwen in een goede afloop bij de meeste kinderen. Vanaf kwart over 8 werden de groepjes weggebracht naar een donkere, afgelegen parkeerplaats, ergens diep in de bebossing van de Lemelerberg. Met breaklights voor een permanente verlichting, een stukje chocola en veel praatjes verdwenen de groepjes 1 voor 1 in het bos, op zoek naar de snelste, mooiste, minst goede of meest alternatieve route richting de kampeerboerderij. Uiteraard kreeg iedere groep weer een vragenlijst mee, zodat de parate voetbalkennis van onze jeugd getest kon worden.Deze vragenlijst werd overigens het best ingevuld door Martin en Marije, die de lijst inleverden met toestemming van de groepsleden.In het bos voelde de ene groep zich geroepen om iets meer te verdwalen dan de andere groep, maar uiteindelijk bereikte elke groep redelijk op tijd de boerderij. Daar aangekomen waren de praatjes al een stuk minder: bij de één was dat te wijten aan louter slaapgebrek, de ander had even niet opgelet en was zijn of haar stem verloren. We gingen een rustige nacht tegemoet..
Tenminste..voor een jeugdkamp. Het behoeft geen verklaring dat er uiteraard nog even met kussens werd gerost. Een aantal had besloten daar niet aan mee te doen en was bezig met een uitgebreide nachtrust, waarbij het er erg op leek dat het record van Doornroosje ruimschoots aan flarden geslapen zou worden. Anderen deden daar niet aan mee en waren vastbesloten nog een nachtje over te slaan, wat in een aantal gevallen aardig goed gelukt is.
Vrijdag 17-10-2014
Het einde nadert, en voor sommigen zal het ook daadwerkelijk zo gevoeld hebben. Het is vrijdagochtend en op je tenen lopen krijgt voor een enkeling een nieuwe dimensie. Ewald Koster en Tom Kisjes zijn speciaal afgereisd naar Lemele om namens de 1e selectie een training te verzorging, samen met de al aanwezige Ruben Kin. Sommige dingen zijn antiek, sommige dingen stammen uit de oudheid, en je hebt Wybe Hoen. Wybe komt al een kwart eeuw de training op de vrijdagochtend verzorgen. Wybe gaat langer mee dan dat een groot deel van de begeleiding op deze aardkloot rondloopt en dat is een prestatie van formaat. Deze prestatie werd dit jaar gewaardeerd met z’n favoriete hoestdrankje, aangezien Wybe de trainingsschoenen nu echt aan de wilgen hangt. Bijzonder ook voor de jeugd, al zullen ze dit nog niet echt beseffen, maar zij zijn dus de laatste generatie die deze traditie mee heeft mogen maken. Wybe, ontzettend bedankt voor al die jaren dat je in weer en wind (de regen nam je vaak zelf mee) op vrijdagochtend op het voetbalveld stond om onze jeugd te vermaken en te trainen. We hebben ervan genoten en het zal volgend jaar wennen zijn.
Tijdens de training werd met vlijtige handen de troep opgeruimd die 2 nachten weinig slaap en veel plezier hadden opgeleverd. Bij terugkomst wachtten de ouders die zo bereidwillig waren geweest om te chauffeuren. Het inladen verliep net zo soepel als de rest van dit geslaagde jeugdkamp en daardoor konden we geheel volgens planning terugrijden richting ons geliefde sportpark ‘Het Noorderslag’. Hier werd afgesloten met een prijsuitreiking en het onvermijdelijke bakkie patat, dat er vanzelfsprekend wel inging.
Al met al kunnen we terugkijken op een meer dan geslaagd jeugdkamp, met uiteindelijk prima weer en een hele leuke groep met enthousiaste kinderen, rustige kinderen, praatjesmakers en boefjes. Jongens en meisjes, super bedankt voor jullie deelname en voor diegenen die volgend jaar nog mee mogen: we zien jullie graag weer!
Naast enthousiaste kinderen en Wybe willen we ook graag de dames in de keuken bedanken, de mannen van het eerste, de accomodatieverhuurders, de voetbalvereniging Lemele en uiteraard onszelf, we hebben tenslotte genoten!
Mocht ik nog iemand vergeten zijn: excuus, m’n hoofd is af en toe net Guantanamo Bay: erin gaat wel, maar eruit gaat soms zo lastig..
