Jantje huilt ,Jantje lacht
Volgens spreekwoorden.nl: Hij kan snel van humeur wisselen
Deze uitspraak wordt ook wel eens gedaan als het gaat om een bepaalde situatie: het is wat wisselvallig. Even de lijn doortrekken naar de finale van de Noordelijk districtsbeker van 20 mei 2017. De coaches van de beide finalisten heten Jan, en in een finale kan er maar één de winnaar zijn, “Jantje huilt, Jantje lacht” moest de werktitel voor dit verhaal worden.
Het seizoen van de beide bekerfinalisten SC Genemuiden en VV Staphorst begon prima. Tot aan de winterstop ging het prima met beide ploegen, een uitzondering daargelaten. Maar goed: uitzonderingen bevestigen de regel. Iedereen bleek daarna van elkaar te kunnen winnen, inclusief de degradatiekandidaten SDV Barneveld en ASV Dronten. Hier en daar kregen ze ook een flink aantal goals om de oren maar het was een ronduit boeiende competitie deze zaterdag Hoofdklasse B.
Bij Genemuiden, de club met een niet al te brede selectie dit seizoen, leek het alsof er elke week een geblesseerde bij kwam. Dit in tegenstelling tot Staphorst, wat alleen afscheid nam van Martin van ’t Ende. Een flinke aderlating voor iedereen die de geelblauwen een warm hart toedraagt maar in de vorm van Rurik Wind bleek Staphorst toch op volle oorlogssterkte te zijn en pakte het veel punten na de winterstop. Vervolgens was daar nog wel een blessure bij captain Rob Mijnheer maar Jeroen van der Meer bleek een prima alternatief te zijn. Bij Genemuiden was de meest opvallende geblesseerde de topscorer van deze jaargang: Omar Kavak. “Die hebben ze in de finale hard nodig” werd er in Staphorst gezegd, ondanks dat Staphorst altijd van eigen kracht uitgaat en weinig weggeeft achterin.
Tussen de 30 wedstrijden tellende competitie door was daar ook weer het bekertoernooi. Vorig jaar wist Staphorst in de derde poging de noordelijke districtsbeker te winnen van Flevo Boys. Wat er daarna gebeurde leek wel een sprookje: ten koste van Chèvremont, ASWH en Noordwijk werd de landelijke beker gewonnen onder de bezielende leiding van import Harekiet Jan van Raalte. Laat deze nou juist de overstap maken naar het groenwitte kamp uit het tapijtdorp in de buurt van Staphorst… Een mooi affiche voor de bekerfinale 2017! Tel daarbij op: Frank Kuurman, oud-speler van Staphorst voetbalt bij Genemuiden en huidig Staphorst verdediger Roelof de Jong maakt deze zomer dezelfde overstap.
Bekerwedstrijden moet je in de knock-out fase winnen om de beker aan het einde vast te mogen houden, maar Genemuiden verloor wel met 2-1 van Pelikaan S uit Oostwold. Later bleek dat Pelikaan S coach Elshot zichzelf had opgesteld, iets wat niet mag. Hierdoor mocht Genemuiden korte tijd later de strijd alsnog aanbinden met WVV uit Winschoten. Deze ploeg werd met een krappe 4-3 verslagen en wat restte was de halve finale tegen d’Olde Veste uit Steenwijk. Deze ploeg bleek geen partij voor de tapijtboeren en zij plaatsten zich zodoende eenvoudig voor de finale door te winnen met 4-0.
Staphorst had het onderweg in de beker alleen echt lastig tegen SWZ Sneek waar er na een 1-1 eindstand strafschoppen volgden. Man van de avond werd klasbak René Oosterhof, doelman van Staphorst. Liefst 3 penalty’s werden door hem gestopt en ondertussen schoot hij er ook nog 1 tegen de touwen. Daarna volgde de wedstrijd tegen zondag hoofdklasser MSC uit Meppel. De Meppeler muggen werden met 3-0 verslagen waarna er nog een halve finale tegen Buitenpost op het programma stond. De uitslag was wederom 3-0 en de droomfinale was daar. Staphorst staat er goed op de laatste tijd, mede dankzij de coaching van Jan Vlap, de andere Jan in dit verhaal. Ervaring op de as met de jeugd op de flanken, dat is Staphorst in een notendop.
Beide ploegen speelden tot aan de finale 6 wedstrijden waarin Genemuiden 25 keer het vijandige doel trof en Albert Flier 8 maal de bal uit het net mocht vissen. Staphorst scoorde 26 maal en kreeg 4 goals om de oren. Makkelijk scoren en weinig weggeven, dat gold tot aan de finale voor beide ploegen.
In de vorige column noemde ik het al: sfeer. Dat is in een finale natuurlijk wel aanwezig, maar zeker als de aartsvijanden hierin tegenover elkaar staan! De toon moest gezet worden en alle registers werden opengetrokken door de Supportersclub en de afdeling “Sfeerbeheer” van Staphorst.
In de voorbereiding naar de finale waren wij als “sfeerbeheer VV Staphorst” druk bezig met een legendarisch spandoek. De afmeting was enorm, 30 bij 5 meter! Size does matter, geloof mij! Dit was ook in Genemuiden bekend geworden en ook daar werd een sfeeractie op touw gezet werd ons verteld. Een paar honderd vlaggen in geel/blauw, dik 600 gele T-shirts werden gedrukt speciaal voor deze wedstrijd, nieuwe CUPFIGHTERS sjaaltjes en dat soort zaken. Onze Belgische voetbalvrienden uit Elzestraat kwamen zelfs met een bus naar het hoge noorden afgereisd! Staphorst speelde de finale weliswaar in Genemuiden maar het moet als een thuiswedstrijd hebben gevoeld voor de geelblauwen. Onze twaalfde man laat zich altijd horen, maar in deze kolkende amateurarena was het weergaloos. 5 minuten voor de aftrap vloog er zelfs een vliegtuig over met daarachter een vlag met onze lijfspreuk: KOP D’R VEUR VV STAPHORST! Daarna ging het enorme spandoek met de tekst CUPFIGHTERS VV STAPHORST de lucht in en was de toon gezet.
De eerste helft was ronduit saai te noemen, gespannen koppies bij Staphorst, de nacompetitiewedstrijd tegen ter Leede nog in de benen en de mannen van SC Genemuiden hebben deze wedstrijd vanaf de zijlijn kunnen bekijken. In de tweede helft kwam er eindelijk wat meer actie. Staphorst leek te scoren maar de goal werd afgekeurd. Ditzelfde overkwam ook Genemuiden en zo leek het op een verlenging uit te draaien. Martijn Jansen, boegbeeld van de gastheren leek de bal in zijn allerlaatste wedstrijd voor de groenwitten de bal in de verre hoek te krullen maar schoot maar net voorlangs! Verlengen dan? Alles leek er op maar Rob Mijnheer knokte voor de bal, schoof deze naar Martijn Brakke die wel raad wist met deze kans. In de 89 e minuut schoot hij de bal in het doel van Albert Flier en de zuidkant van het sportpark ontplofte! Wat een ontlading, in en tegen Genemuiden scoren, de aartsrivaal! De resterende 4 minuten voelden als uren en Genemuiden trok nog een laatste keer naar voren maar kort daarna floot scheidsrechter Rozendal de wedstrijd naar het verleden en kon het geelblauwe feest beginnen.
Het spandoek wat op last van de gastheren weggehaald was in de eerste helft werd binnen een minuut weer bevestigd en zo was de hoek van het hoofdveld helemaal voor alles wat met Staphorst te maken had. Daarna was het een kwestie van zo snel mogelijk de bussen in en een geweldig feest maken in onze eigen kantine! Het spandoek weer afgebroken, ook de bus in, en bij aankomst meteen voor onze eigen tribune geplaatst voor de foto’s met de selectie en de dikverdiende beker. Het opbouwen ging nu wat moeizamer, maar dat kan gelegen hebben aan de zeebenen die je krijgt als je de bus neemt. De spelersbus werd met vuurwerk, gezang en gejuich ontvangen en daarna bleef het nog lang gezellig in de kantine! Huiszanger Matthijs Strik gaf weer een showtje weg en als laatste liep de kantine leeg voor het uitzwaaien van onze Belgische vrienden die waarschijnlijk volgende week zaterdag nog last hebben van zeebenen!! Red boys bedankt!
Oei, iets te enthousiast.. ik wijk af van mijn werktitel. Jan Vlap, kampioenenmaker met maar liefst 8 kampioenschappen op zijn palmares wist tot vorige week maar één keer de beker te winnen. Dit gebeurde met Harkemase Boys tegen vv Staphorst, toen gecoacht door Jan van Raalte. Toen lachte Jan Vlap. Vrijdag lachte Jan van Raalte nog breeduit met zijn (overigens dik verdiende) Rinus Michels award voor amateurcoaches. Zaterdag lachte Jan Vlap weer, zijn tweede beker en ook de tweede beker voor Staphorst was binnen! Jantje van Raalte zal niet gehuild hebben, hij weet dat hij nog genoeg prijzen gaat winnen in zijn carrière. Ook Sportclub Genemuiden zal dat weer gaan doen, dat hebben ze altijd gedaan namelijk. Maar in elk geval tot aan dinsdag zit er een enorme glimlach op het gezicht van Jan Vlap uit Sneek, en als de finale van de nacompetitie voor promotie naar de derde divisie behaald wordt, lacht hij vrolijk verder! Jan en Jan bedankt wat jullie voor Staphorst hebben betekend, klasse!
